RODZYN

Dedykuję ten post profesorowi Kazimierzowi Ilskiemu, który ciągle wywołuje we mnie napięcie intelektualne.
Inspired by: prof. Kazimierz Ilski.

Jedząc serniczek serce ludzkie raduje się ( i radują się także zmysły), kiedy trafi się na rodzynek. Ten rodzynek jest jednym z największych i najsmaczniejszych na jakie trafiłem.

Zawsze uważałem, że w określeniu Syn Boży kryje się pewna nieścisłość. Bo nie chodzi o to aby Bóg miał syna i posyłał go nz Ziemię, ale o t aby Bóg STAŁ się człowiekiem. Taka też jest istota wiary chrześcijańskiej (czyż nie?). I tu zachodzi zgrzyt. A zgrzyta głośno i przeraźliwie. Spór o istotę Chrystusa zakończył się potępieniem Ariusza. Spór o istotę Ducha Świętego doprowadził do Schizmy Wschodniej. Coś jest na rzeczy.

Początek IV wieku po Chrystusie. Wiara nie jest jescze sprecyzowana. Niektórzy uznają tylko ewangelię wg św. Jana a inni coś innego. W 20 rocznice swojego panowania Konstantyn I zwany Wielkim zwołuje sobór w Nicei (20 maja 325), w celu ustalenia jednolitego wyznania wiary.
Uczestniczyło w nim (ponoć) ponad 300 biskupów. Radzili i radzili, az minęły dwa miesiące. I nic.
"Lekko poddenerwowany" Konstantyn wszedł odczytał przygotowane przez siebie(lub pomocnego biskupa) wyznanie wiary. Nikt oczywiście nie śmiał przeciwstawić się woli wszechwładnego i absolutnego władcy jakim był Konstantyn. I w ten sposób w wyznaniu wiary znalazła się taka oto wzmianka:
(...)I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, zrodzonego z Ojca, jednorodzonego, to jest z istoty Ojca, Boga z Boga, Światłość ze Światłości, Boga prawdziwego z Boga prawdziwego, zrodzonego, a nie uczynionego, współistotnego('homousjos') Ojcu,(...).
Pominę kwestię Syna Bożego i skupie się na kwesti współistotności (a mówiąc ścislej współsubsatncjonalności).
Już od dawna stanowi to punkt zapaly wśród teologów. Wystarczy wspomnieć Ariusza.
O co własciwie chodzi? Otóż skoro Chrystus został STWORZONY, a nie zrodzony znaczy to, że kiedyś nie istniał. A skoro kiedyś nie istniał, nie jest wieczny, skoro nie jest wieczny nie jest współistotny Ojcu. Powstaje też paradoks - Bóg stwarza siebie ponownie - co powoduje istnienie równoległe dwóch Absolutów.
Wsponieć należy także, że w Nowym testamencie znajdzie się cytaty potwierdzające zarówno współsubstancjonalnośc Ojca i Syna(np. fakt iż Jezus stwierdza, że jest jednością z Bogiem, Jan 17, 20), jak i teorię o wyłączności absolutu zarezerwowanej dla Ojca. (np. fakt iż Jezus nie wie co zamierza Bóg, Marek 13,32)

Ciekawe jak pojmował to św. tomasz z Akwinu pisząc o pierwszym poruszającym? jest to jedna z tych kwestii, które albo są niezrozumiałe dla człowieka, albo cała prawda zostanie odkryta dopiero po śmierci. Trzeba tylko trochę poczekać. Wtedy Wielki Sernik bedzie się składał z samych rodzynów.