Apollon

Wszyscy mniej lub więcej kojarzą jakim bogiem był Apollon. Za co odpowiadał, komu patronował. Nie ładnie poczyniił z nim sobie Nietzsche, nadająd Apollonowi inny sens. Po prostu wykożystał Apolona do własnych celów. Nagiął odpowiednio jego cechy, (jak i cech Dionizosa - boga bardzo wieloznacznego) do własnej teorii. Ale nie w tym rzecz. Apollon to patron wieszczy.
I powieszczę sobię trochę.

Paradoksalne, a zarazem zabawne jest to, że historyków wypytuje się o przyszłość. Specjalistów od przeszłości przecież! Chociaż coś w tym jest. Już Marek Aureliusz pisał, że teatr jest jeden, i secenariusz ten sam. Zmieniają się tylko aktorzy. Scenariusz - mechanizm historyczny jest ten sam, bo ludzie sa ciągle tacy sami. Różnimy się od przodków poziomem "ducha historii" - który dla mnie jest poziomem świadomości i wiedzy ogólnej społeczeństw. (Warto zauważyć, że w tym momencie ja również naginam zanczenie ducha historii wprowadzonego przez Hegla, tak jak Nietzsche zrobił to z Apollonem - czyżby narastanie ducha historii?). Jednakże nasza natura, która warunkuje mechanizmy jest niezmienna, a co za tym idzie również i mechanizmy są constans.
Wieszczenie:
Dzieje mają dążyć do równowagi. Złoty środek - stała pozycja jest niemożliwa, gdyż mechanizmy historyczne niczym stałym nie są, a więc są w ruchu i wtym ruchu będą trwać. Będą zatem działać na zasadzie mniejszych lub większych wahnięć od owego środka - coraz mniejsze fluktuacje, które jednak zawsze beda występować. Zatem:
Niemożliwością wydaje mi się przewidywanie zmian ustrojowych. Faktem jest, że napięcia ekonomiczne wewnątrz społeczeństw, które powoli ale systematycznie narastają mogą spowodować zmiany, ale zapewne będą one raczej natury prawniczej a nie ustrojowej. Poza tym okres paralelny z naszym, za który uważam antyk a konkretniej dzieje starozytnej Grecji, przerwany został przez podbój najpierw macedoński potem zaś rzymski.
Ale! Polityczne zmiany tylkow niewielkim stopniu odziaływuja na kulturę. Nie kontaminuja jej w takim stopniu aby ogólnych zarysów nie możnabyłoby wyodrębnić.
Nakreślę zatem zmiany światopoglądowe epoki hellenistycznej, jako te najbardziej reprezentatywne.
Hellenizm to czasy racjonalizmu. Wielkich szkół filozoficznych opartych na racjonalizmie. Noegowano wiarę w bogów - człowiek tak wyzwolony, poczuł się zarazem bardzo niepewnie. Zwrócił się ku mistycznym religiom wschodu.
To raz. Dwa: uniwerslana kultura hellenistyczna rozprzestrzeniła się na całe oikumene. Jednakże najpierw przeważał w niej element grecki. Dopiero potem uniwersalne wzory zastępowane zostały wzorcami lokalnymi.

Jak to się ma do czasów nam współczesnych. To bardzo proste. Dziś, króluje ateizm, a przynajmniej agnostycyzm. Efektem będzie zwrot ku mistycznym doznaniom religijnym lub połaczeniu obu czyników - zintelektualizowanej religii.
Drugim zwrotem, będzie stopniowe ograniczenie kultury globalizacjii na rzecz lokalnych, narodowych kultur ( oby nie przyczyczyniło się to do ponownego pożywiania nacjonalizmu) lub synkretyzm i nadanie cech lokalnych globalizmowi i stworzenie spójnych z całością odmian.
Warto przenieść te wzorce na Unię Europejską dążącą do coraz większej integracjii, lecz tak naprawdę budująca coraz wieksze mury (natury psychologicznej oczywiście) i animozje nie znane wcześniej. Podziału swój - obcy nie da się wyeliminować. Ale to już temat na inną mowę.

Tako rzecze Fryderyk Pingwin.